Ziya Paşa Sözleri
Erbab-ı kemali çekemez nakıs olanlar / Rencide olur dide-i huffaş ziyadan.
En ummadığın keşf eder esrar-ı derunun / Sen herkesi kör, alemi sersem mi sanırsın.
Afv ile mübeşşer midir eshâb-ı meratib;Kânun-i cezâ âcize mi hâs demektir.
Bi-baht olanın bâğına bir katresi düşmez; Bârân yerine dürr-ü güher yağsa semâdan.
İç bade güzel sev var ise akl-u şuurun; Dünya var imiş ya ki yok olmuş ne umurun.
Dehri arasan binde bir âdem bulamazsın. Adem görünen harları âdem mi sanırsın.
Her şahs-ı harîmi Hak'a mahrem mi sanırsın. Her tac giyen çulsuzu Edhem mi sanırsın.
İdrak-i maâlî bu küçük akla gerekmez. Zira bu terâzi o kadar sıkleti çekmez.
Fellah-ı Vatan:Vatan-ı kurtarıcılar
Kalkın ey Fellah-ı Vatan dediler, kalktık; Herkes oturdu biz ayakta kaldık .
Zannetmeyin ki ben Amasya 'da paşalık yaptım; Gördüğüm yetimleri babalık yaptım.
Vefasızın meclisinde bade içilmez.
İslâm imiş devlete pâ-bend-i terakki; Evvel yoğ idi işbu rivâyet yeni çıktı.
Hak söyleyen evvel dahi menfûr idi gerçi. Hainlere ammâ ki riâyet yeni çıktı
Sâdıkları tahkîr ile red kaaide oldu. Hırsızlara ikram ü inayet yeni çıktı.
Sirkat çoğalıp lâfz-ı sadakat modalandı. Nâmus tamâm oldu hamiyyet yeni çıktı.
Milyonla çalan mesned-i izzette ser-efrâz. Birkaç kuruşu mürtekibin câyi kürektir.
Nush ile yola gelmeyeni etmeli tekdîr. Tekdîr ile uslanmayanın hakkı kötektir.
Pek rengine aldanma felek eski felektir. Zîrâ feleğin meşreb-i nâ-sâzı dönektir.
Sadık görünür kısvede erbab-i hiyanet. Murşîd sanılır vehlede eshab-i delalet.
İncinmemek istersen eğer mülk-i fenada / Bir kimseyi incitmemeğe hasr-ı meram et.
İnsana sadakat yakışır görse de ikrah / Yardımcısıdır doğruların hazreti Allah.
Nush ile uslanmayanı etmeli tekdir / Tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir.
Her gördüğün ata sakın deme binektir. Sırrını verme dostuna, bazıları gevşektir. Eşeğe altın semer de vursan; eşek yine eşektir.
Lanet olsun o mala ki, tahsiline onun, ya din ola, ya ırz ya namus ola âlet.
Eşek Alim Olmaz Su Taşımakla Tekkeye, İnsan Adam Olmaz Gitmek İle Mekkeye.
Ayinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz. Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde.